Over de installatie

Het werk refereert aan de klimaatverandering waarbij het broeikaseffect verslechterd en onze atmosfeer is aangetast. De plantenkas is net als onze aarde delicaat en kwetsbaar. In deze glazen longen groeien geen planten maar brengen een geluid compositie ten gehoren van alt blokfluiten die als ingewanden in de kas hangen en van toonhoogte veranderen door waterdruppelaars.

Door zonne-energie zijn de jammerende tonen van de fluiten hoorbaar en druppelen er tranen van verdriet. Hoe meer de zon gaat schijnen hoe meer de plantenkas gaat druppelen en hoor je een variatie aan jammerende tonen.

Er heerst verdriet in dit kunstwerk over het klimaat op aarde waarvan ook dit kunstwerk afhankelijk is. Het wordt erdoor gecontroleerd en gedirigeerd. Voorbij komende wolken en het schijnen van de zon zijn bepalend voor de geluid compositie.

Natuur, architectuur, technologie en de geluidscompositie gaan hier een symbiose met elkaar aan.

Over de maker

In het werk van Ronald van der Meijs zijn natuurlijke processen onderdeel en onderwerp, dat zich afspeelt rond de spanning tussen mens en machine, cultuur en natuur. In zijn werk onderzoekt hij hoe de mens zich door middel van technologie tot de natuur verhoudt. In onze tijd is er nauwelijks
nog een aspect van het dagelijkse leven te vinden dat niet op de een of andere manier mede vorm krijgt door technologie. Natuur en cultuur zijn volkomen verweven.
Wat betekent dat voor de toestand van de mensen die in deze technologische wereld leven?

Ronald van der Meijs, beeldend kunstenaar https://www.ronaldvandermeijs.nl